ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ - ΔΟΜΗ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

                                                                 ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ

     

    

   Το ενδιαφέρον  του κλασικισμού είναι  αιώνιο και αμετάβλητο - αποπειράται στην πιστοποιήση   ενός φαινομένου , μόνο των βασικών και  τυπολογικών του    χαρακτηριστικών - χυτεύοντας αυστηρά τα περιστασιακά,  μεμονωμένα, προσωπικά   λειτουργικά δείγματα.

         ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ  

                    ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ   -   1830  - Βαβαρία               LEO VON  KLENZE

      Όπως φαίνεται και από την ορθογραφία της, η λέξη κλασικισμός (από τη λέξη ''κλασικός'') ,προέρχεται σαφέστατα από την αρχαία ελληνική λέξη,''κλασις, της κλάσεως''.....κτλ, που σημαίνει - τάξη, σειρά  -  και όχι από την λατινική γλωσσά , όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν και το αναγράφουν σε ''εκπαιδευτικού''-πληροφοριακού χαρακτήρα ιστοσελίδες.   

     Όταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν ότι ένας ποιητής ήταν κλασικός εννοούσαν ότι ήταν πρώτης τάξεως και ότι  ξεχώριζε από τους υπολοίπους.

     Σε μεγάλο βαθμό κλασικισμός στηρίχθηκε στην αρχαία τέχνη -Αριστοτέλης , Πραξιτέλης- λαμβάνοντας αισθητικό ιδανικό δείγμα του την «χρυσή εποχή» .

     Στο πέρασμα της ιστορίας , η καρδιά του κλασικισμού βρίσκει την έκφρασή της στις ιδέες του ορθολογισμού της φιλοσοφίας του Ντεκάρτ, στη δομή και τη  σύνθεση των έργων του Χάυδν,του Μπετόβεν, στα μεγάλα έργα όπως :

« Δημιουργία του κόσμου » ,« συμφωνία Νο 101», «Ρολόι»,«Ορφέας και Ευρυδίκη» ...κ.α.

  

 Έτσι λοιπόν η αισθητική υπόσταση του κλασικισμού είναι η συνιστώσα στην κοινωνική και εκπαιδευτική λειτουργία της τέχνης .....και όχι μόνο.    Ο  κλασικισμός θεσπίζει αυστηρή ιεραρχία των ειδών ,τα οποία ,για παράδειγμα στο θέατρο , χωρίζονται σε ύψιστα  (ωδή,τραγωδία ,επικό) και κατώτερα (κωμωδίες, σάτιρες).Το κάθε είδος έχει απόλυτα χαρακτηριστικά και προσμίξεις δεν επιτρέπονται.

    Στη μουσική είναι κάτι ανάλογο ,η μορφολογία, η δομή ,τα μελωδικά θέματα και οι επαναλήψεις , τα αναπτύγματα και οι συγκεκριμένες αρμονικές ακολουθίες τους είναι αυστηρά  καθορισμένα σε όλα τα έργα , όλων των εποχών στη κλασική μουσική.

       Όμως η ιστορική πορεία  της μουσικής έχει περιόδους στους οποίους η ''κλασική'' περίοδος της μουσικής ,έχει για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας τη δική της θέση, στον 18ο αιώνα , καθώς πληρούσε όλες της προδιαγραφές δομικής αυστηρότητος. 

          Ιστορικοί περίοδοι της μουσικής

Μεσαιωνική περίοδος    (6ος- 1400)  Αναγεννησιακή περίοδος (1400-1600)

 Περίοδος Μπαρόκ        (1600-1750)
Κλασική περίοδος       (1750-1830)

 Ρομαντική περίοδος   (1830-1910)
Σύγχρονη εποχή         (1910-  έως  σήμερα

                                                                                                                                                                          Συνθέτες κλασικής εποχής

J.HAYDN    1732-1809                 W.A MOZART   1756-1791              L.von BEETHOVEN 1770-  1827                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Παρτιτούρα - χειρόγραφο Beethoven Παρτιτούρα - χειρόγραφο Mozart

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

      O Ρομαντισμός αποτέλεσε καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία.

  Καταρχήν αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και κυρίως στη μουσική.

  Σε αντίθεση με τους εκπρόσωπους της αρχαιότητας και του κλασικισμού, στον ρομαντισμό η ιεραρχία στις τέχνες δεν είναι απόλυτο προτέρημα μίας μόνο τέχνης,  οι ανταλλαγές ελεύθερων ρευμάτων έκφρασης, ιδιοτρόπων στοιχείων κάθε τέχνης, ο απεγκλωβισμός από τις πυραμίδες κράματος συναισθημάτων του μεσαίωνα και η αποδοχή έκφρασης των πιο λεπτών αισθήσεων  απελευθέρωσαν την αταξία της τάξης και τροποποίησαν την τέχνη σε νέες δομές.

   Η μουσική αποτέλεσε ως κυρίαρχος εμπνευστής και εκπρόσωπος του ρομαντισμού. Δεν είναι τυχαίο που η μουσική χαρακτηρίζεται ως υψίστη των τεχνών.

Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της ρομαντικής περιόδου στη μουσική είναι:

 Ф.Σούμπερτ, Νικολό Παγκανίνι, Φρεντερίκ Σοπέν, Ρόμπερτ Σούμαν, Εκ. Μπερλιόζ ,Φ.Μέντελσον ,Φ.Λιστ, Κ.Βέμπερ .....κ.α
Ο Λ.Μπετόβεν είναι ο εμπνευστής πολλών ρομαντικών συνθετών, καθώς μετά τη Βιεννέζικη σχολή , εκπροσωπος της οποίας ήταν, τα τελευταία έργα του αγγίζουν την εποχή του ρομαντισμού.

(Στα ώριμα έργα του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν μπορούν να θεωρηθούν ως η αρχή του μουσικού ρομαντισμού, σε αντιπαραβολή με τις πρώτες του δημιουργίες, που ακολουθούν το κλασσικό ύφος). 

 Χαρακτηριστικά στοιχεία του Ρομαντισμού στη μουσική: 

1.Kαθιερώνεται το τονικό σύστημα (μείζονα, ελάσσονα)

 2.Tα μεγάλα μελωδικά τόξα (μουσικές φράσεις με μεγάλες, ως επί το πλείστον, χρονικής διάρκειας νότες) που αυτό σημαίνει ροπή προς ακινησία, παθητική συναισθηματική παρατήρηση, ονειροπόλημα, εσωστρέφεια. 

Chopin 

            Impromptu -Fantasy

• Πρώιμος Ρομαντισμός 1800 - 30: Το κέντρο των εξελίξεων είναι η Βιέννη. Το πρώτο έργο που βρίσκει πλατιά ανταπόκριση με αναφορές σε λαϊκούς χαρακτήρες, τη γεμάτη δάση φύση, τις δεισιδαιμονίες και τα θαύματα είναι Ο Ελεύθερος Σκοπευτής του Carl Maria von Weber (1786 - 1826). Τα τραγούδια του Franz Schubert εκφράζουν το ποιητικό πνεύμα της εποχής και στη μεστή από νοήματα μουσική του Beethoven αντιπαρατίθεται η παιχνιδιάρικη μουσική του Gioacchino Rossini (1792 - 1868).

• Ακμή του Ρομαντισμού 1830 - 50: Κέντρο των εξελίξεων είναι το Παρίσι και στη μουσική εμφανίζονται επιρροές από το γαλλικό λογοτεχνικό Ρομαντισμό. Το πνεύμα της εποχής καθρεφτίζεται στη Φανταστική Συμφωνία του Hector Berlioz. Χαρακτηριστικά είναι επίσης η δεξιοτεχνία του Nicolo Pagannini και του Franz Lizst. Παράλληλα αναπτύσσεται η ηχητική μαγεία του Frederic Chopin, η ποιητική μουσική του Robert Schumann, ο ρομαντικός κλασικισμός του Felix Mendelssohn η μεγάλης απήχησης όπερες του Giussepe Verdi και η ρομαντική όπερα του Richard Wagner.

                     

• Όψιμος Ρομαντισμός 1850 - 1890: Μετά το θάνατο του Mendelssohn, του Chopin και του Schumann ξεκινά μια νέα εποχή με τα συμφωνικά ποιήματα του Lizst, τα μουσικά δράματα του Wagner και τις όπερες της πρώιμης περιόδου του Verdi. Ταυτόχρονα έρχεται στο προσκήνιο μια νέα γενιά με τους Cesar Franck, Anton Bruckner και Johannes Brahms. Φορμαλιστική και εξπρεσιονιστική αισθητική και εθνικά χρώματα συμβαδίζουν, δίνοντας στη μουσική τα χαρακτηριστικά του όψιμου Ρομαντισμού.

                       

   Περί το 1890 εμφανίζονται οι Gustav Mahler, Claude Debussy και Richard Strauss οι οποίοι με τα έργα τους εξωθούν τις νέες τάσεις στα άκρα. Παράλληλα εμφανίζεται ο γαλλικός ιμπρεσιονισμός ως νεωτεριστικό φαινόμενο του όψιμου Ρομαντισμού. Το τέλος του Ρομαντισμού σηματοδοτείται με τη μετάβαση του Schonberg στην ατονικότητα, γύρω στα 1907-8. 


https://peirpamakmusiclessons.wordpress.com/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D/
                         



                       

• 
  

H ΜΟΥΣΙΚH ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

                                    

                                                        Ελλάδα

      Η μουσική  στην  αρχαία  Ελλάδα  αποτελεί αναπόσπαστο μέλος  της ποίησης , του θεάτρου  και συνολικά  όλου  του πολιτισμού  των αρχαίων Ελλήνων.  Οι αρχαίοι Έλληνες με τον ευφάνταστο στοχασμό τους , έδιναν θεϊκή προέλευση στα πάντα και φυσικά και στη Μουσική.   Οι  Μούσες, που ήταν στην αρχή θεές του τραγουδιού και ύστερα της ποίησης και των άλλων τεχνών και επιστημών.

     Από την αρχαία γραμματεία μαθαίνουμε ότι στην Αρχαία Ελλάδα η μουσική εξυψώνεται στο επίπεδο μιας ελεύθερης τέχνης ανεξάρτητης από την ποίηση, αν και τις περισσότερες φορές , έως και σήμερα, συνυπάρχει με αυτή. Το βασικό στοιχείο της ο ρυθμός. Η μουσική αποτελούσε αναγκαίο σκαλί στη διαπαιδαγώγηση των νέων. 

   Στην Αρχαία Ελλάδα η καταγραφή της μουσικής γινόταν με τη βοήθεια της ελληνικής αλφαβήτου.  

 
 Σύμφωνα με τη μυθολογία η πρώτη λύρα κατασκευάστηκε από το Θεό Ερμή .Ήταν το δώρο προς το Θεό  Απόλλωνα ώστε εκείνος να τον συγχωρήσει για την κλοπή των βοδιών του. Το σκάφος του οργάνου προερχόταν από το καβούκι χελώνας  και οι χορδές από τα έντερα ζώων.Στην  Ελληνική   Κλασική Αρχαιότητα συνόδευε τις απαγγελίες στίχων.

  Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι , διαμορφώνουν τη θεωρία του ήθους ή ηθική θεωρία της μουσικής, που διαπραγματεύεται την επίδραση της μουσικής στη συναισθηματική και ψυχική σφαίρα του ανθρώπου.
(Σήμερα μόλις μετά από πολλούς αιώνες οι επιστήμονες κάνουν έρευνες για την επίδραση και τα οφέλη της εκάστοτε μουσική στον άνθρωπο).

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία του ήθους ή αλλιώς ηθική θεωρία της μουσικής, σε κάθε ρυθμική και μελωδική κίνηση υπάρχει μια ανάλογη συναισθηματική αντίδραση, με την έννοια ότι η μουσική μπορεί να επιδράσει στον άνθρωπο είτε θετικά, παροτρύνοντάς τον σε μια ενέργεια της βούλησής του, είτε αρνητικά αποτρέποντάς τον από μια ενέργεια της βούλησής του , είτε τέλος απονεκρώνοντας τη βούλησή του. Βέβαια η θεωρία του ήθους δεν εξαντλείται μονάχα σε γενικές διαπιστώσεις, αλλά εμβαθύνει στην αισθητική διερεύνηση των δομικών παραμέτρων της μουσικής εξετάζοντας το ήθος της μελωδίας και των αρμονιών.
  Να σημειωθεί ότι 2000 με 2500 χρόνια πριν, η αρμονίες, τα όργανα ο συγκερασμός των οργάνων ήταν τελείως διαφορετικός. Η απλότητα του ήχου των οργάνων, των συνθέσεων και της αρμονίας επιδρούσαν στα καθαρά, '' άπειρα '' και εξευγενισμένα αυτιά των τότε λαών , συνδυαστικά πάντα με τον '' αθόρυβο '' βίο των τότε εποχών. Ο συγκερασμός, η διαμόρφωση της αρμονίας, η ανάπτυξη και εμφάνιση νέων οργάνων οδήγησαν στην πολυπλοκότητα των συνθέσεων - ακουσμάτων με υποχρεωτική δομή και φόρμα . Πάντα βέβαια, ανάλογα των απαιτήσεων της εκάστοτε εποχής οι αλλαγές αυτές ανέπτυξαν το ''αυτί'' του ανθρώπου με τις πλουραλιστικά πολύχρωμες αρμονίες .
Φανταστείτε με τις τεράστιες επιδράσεις, θετικές και αρνητικές, που δέχεται ο άνθρωπος σήμερα ,πως φαντάζει η θεωρία του ήθους. Πώς ο άνθρωπος παροτρύνεται θετικά ή αρνητικά σε μια ενέργεια βούλησής του ακούγοντας μονοφωνικές σύνθεσης απλής δομής ( τραγούδια -μελωδίες pop,rock ,παραδοσιακά..) ,έως την πολυφωνική σύνθεση με πολύπλοκη δομή και αυστηρή φόρμα ( π.χ. Γ.Σ.Μπαχ, συμφωνίες Βάγκνερ ,κλπ.)
Ναι, η επίδρασή της μουσικής στον εγκέφαλο είναι ισάξια επίδρασης μιας χημικής ουσίας σε αυτόν.

                                                                              ΜΑΘΗΜΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

 ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΕ ΙΑΜΒΙΚΟ ΡΥΘΜΟ

                            


    ΦΡΥΓΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ

                                               

                                                      

             Αρχαία Ελληνικά μουσικά όργανα  

                      

  Η Ελληνική  μουσική.

     Στα τραγούδια της ξενιτιάς, στη μακραίωνη Ελληνική ιστορία, αναφέρεται ο πόνος, η προσμονή η ανάμνηση  για το αγαπημένο πρόσωπο ή τη χαμένη πατρίδα. Οι Έλληνες είναι από τους λίγους λαούς που  βίωσαν την ξενιτιά από τα πολύ παλιά χρόνια, έτσι, όλοι μας στη μακρά ιστορική αλυσιδα των προγόνων μας, έχουμε κάποιων που ''χάθηκε'' σ΄ένα ξένο τόπο .

  

                                                                                                 Μοιρολόγια
    Αναφέρονται στο θάνατο οικείων και αγαπητών προσώπων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα τραγούδια του χάρου και του κάτω κόσμου. Επίσης τα μοιρολόγια εκτός από το θάνατο εκφράζουν τον πόνο της απώλειας, της ξενιτιάς και με αυτά ξεκινούν τα παραδοσιακά πανηγύρια της Ηπείρου, ως φόρος τιμής σε όσους λείπουν από τη γιορτή.

           Η  γκάιντα ,

αποτελεί παραδοσιακό μουσικό όργανο σε όλη την Ευρώπη,Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. Η γκάιντα αποτελείται από τον ασκό, το επιστόμιο και το τμήμα παραγωγής ήχου.

Η γκάιντα έχει έκταση μίας οκτάβας, και μπορούμε να παίξουμε σε αυτή τις εξής κλίμακες: Μινόρε, Ματζόρε, Χιτζάζ, Ουσάκ (πιο σπάνια χρήση), και Πεντατονική. Τον τόνο της η κάθε γκάιντα τον παίρνει από την νότα που προκύπτει εάν κλείσουμε τις πρώτες 3 μπροστινές και την οπίσθια οπή. Οι Βούλγαροι μουσικοί, κατά το ορθότερον, αντιστοιχίζουν τον τόνο της γκάιντας στην νότα που προκύπτει εάν κλείσουν τις 6 μπροστινές και την οπίσθια οπή. Π.χ. σε μια ΡΕ  (πρώτες 3 πρόσθιες και η οπίσθια οπή κλειστές) έχουμε μισή οκτάβα ΡΕ κλιμάκων, και μία ολόκληρη οκτάβα ΛΑ κλίμακας (πρώτες 6 πρόσθιες και οπίσθια οπή κλειστές).

ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

    Με την ονομασία Βαλκάνια , ονομάζεται η Βαλκανική χερσόνησος. (προέρχεται από την τουρκική λέξη "μπαλκάν" (balcan = όρος, ή υψηλή δασώδης οροσειρά), ( στα αρχ. ελλ. Χερσόνησος του Αίμου).

Ποιές χώρες συμπεριλαμβάνουν τα Βαλκάνια ?

Ελλάδα, Αλβανία, Π.Γ.Δ.Μ., Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κροατία, Σλοβενία ( η οποία αρνείται να την συμπεριλαμβάνουν ως βαλκανική χώρα ) και η Τουρκία ( το ευρωπαϊκό της τμήμα).

     H Βαλκανική μουσική είναι μία μορφή -ένα είδος που αποτελείται από

μουσικά ιδιώματα πολλών λαών και μικρών εθνικών ομάδων. Οι λαοί αυτοί δεν έχουν μεν πολλά κοινά αλλά διαθέτουν κοινή μακραίωνη ιστορία .  Έτσι λοιπόν, η Βαλκανική μουσική είναι μια μουσική παράδοση αρκετά εύκολα αναγνωρίσιμη μέσα σ' όλα τα είδη της μουσικής του κόσμου. Επίσης, είναι μια παράδοση με πολύ ξεκάθαρα χαρακτηριστικά ως προς τις μελωδίες και την ερμηνεία τους.

    Σε πολύ γενικές γραμμές, βρίσκουμε τις πλευρές του σχηματισμού της σε ένα συνδυασμό παραδόσεων: Σλαβικής - προχριστιανικών χρόνων, Βυζαντινής και Οθωμανικής. Χιλιάδες χρόνια μεταναστεύσεων απ' ανατολή σε δύση κι από δύση σ' ανατολή μέσα στο Βαλκανικό χώρο οδήγησαν σε μια πολύ ιδιόμορφη κατανομή πληθυσμού ως αποτέλεσμα μείξης διαφορετικών λαών. Έτσι, δημιουργήθηκαν κοινά αλλά και συγχρόνως ποικίλα μουσικά περιβάλλοντα.

    Οι μουσικοί Ρομ που μετανάστευσαν από την Ινδία στην Ανατολία και μετά από την Ανατολία στα Βαλκάνια μετά το 14ο αιώνα, έμαθαν πολύ σύντομα τη μουσική διαφόρων λαών, με την μουσική της Ανατολίας ως βάση. Ο νομαδικός τρόπος της ζωής τους συνέβαλε στο να διαδώσουν ό,τι γνώριζαν σε κάθε γωνιά των Βαλκανίων. Βεβαίως, κατά καιρούς η μετανάστευσή τους γινόταν από δύση προς ανατολάς κι έτσι έφεραν μαζί τους επί παραδείγματι την τσιγγάνικη μελωδία στην Ανατολία.
    Το αποτέλεσμα της αυθεντικής αλληλεπίδρασης μεταξύ Σλαβικής παράδοσης, Ελληνικής με παγανιστικά χαρακτηριστικά, των χρωμάτων της Ανατολίας (Βυζαντινών και Οθωμανικών) ήταν η διαμόρφωση μιας πλούσιας μουσικής συσσώρευσης, που σήμερα ονομάζουμε Βαλκανική μουσική. 

   Θα πρέπει όμως ,να διαχωρίσουμε τη Βαλκανική μουσική από την Τουρκική “Rumeli” μουσική ως προς τη σύλληψή τους. (Rumeli είναι το όνομα που χρησιμοποιείται στα τουρκικά για τις περιοχές των Βαλκανίων, κατοικημένων από Τούρκους).

 

    Φυσικά έχοντας την ονομασία , περιοχές  της Ελλάδας , Ρούμελη απέκτησαν με τα χρόνια ακούσματα  εναρμονισμένα  με τα βιώματα των κατοίκων και της περιβάλλουσας φύσης .
  Γενικά γνωρίσματα της Βαλκανικής μουσικής παράδοσης:

-Η πιθανότητα να συναντήσουμε μελωδίες της Ανατολής σε κάθε περιοχή των Βαλκανίων.

-Η μετανάστευση πολλών οργάνων με μικρές αλλαγές.

-Διαμόρφωση ομάδων μουσικών οργάνων των οποίων οι ρίζες φτάνουν στην Οθωμανική παράδοση "fasil", όπως τα σύνολα οργάνων στη Μακεδονία.

-Απαντώνται φωνητικά διαστήματα σε μερικές περιοχές της Ελλάδας και της Βόρειας Αλβανίας που φυσιολογικά θα τις βρίσκαμε στην Ανατολή και την Ανατολία.

-Η μουσική κουλτούρα των δερβίσηδων και "tasavvuf" (Μουσουλμανικού μυστικισμού) που εισήχθη από τους Μπεκτασήδες και εξαπλώθηκε σε όλα τα Βαλκάνια.

Ρωσία 

  1."Ποταμάκι μου'' ,χαρακτηριστικό καθαρά ρώσικο μοτίβο και ύφος τραγουδιού,επιβεβαιώνει την αγάπη του ανθρώπου προς το υγρό στοιχείο που  τόσο άφθονα υπάρχει στην απέραντη Ρωσία.

  2. Ένας ίσως ο καλύτερος ερμηνευτής και βιρτουόζος  του παραδοσιακού οργάνου -μπαλαλάικα παγκόσμια. Το ύφος του γεννιέται απ΄την παράδοση και φτάνει  μέχρι  τη jazz. Al.Arxipovsky.







Ρωσική μουσική κληρονομιά περιλαμβάνει τόσο την ρώσικη παραδοσιακή μουσική, τη δημιουργικότητα  Ρώσων συνθετών XVI-ΧΧ αιώνα, ρωσική λαϊκή μουσική, ρωσικά ειδύλλια, λαϊκή μουσική της Σοβιετικής και μετα-σοβιετικής περιόδου..κ.α

Ρωσική παραδοσιακή μουσική τραγουδιέται με ρωσικά παραδοσιακά μουσικά όργανα.

Σλαβική λαϊκή μουσική - μουσική και την ποίηση των σλαβικών λαών, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της λαϊκής τέχνης, πέρασε από γενιά σε γενιά, ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά του πνευματικού πολιτισμού του κάθε λαού. 

Η σλάβικη παραδοσιακή μουσική  ,όπως και η μουσική κάθε λαού , περιλαμβάνει ρυθμικά, μελωδικά και πολυφωνικά είδη,καθώς ενσωματώνει μέσα στη μουσική τα λαογραφικά κείμενα.

  Σε μια μεταφορική έννοια η έκφραση του ''αγκομαχητού '' του τραγουδιού χρησιμοποιείται με μια  ειρωνεία σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με οποιονδήποτε τρόπο, εκτός από βαριά σωματική εργασία.                                       

   Το τραγούδι  ''Βόλγα'' , περιγράφει  την πορεία του ποταμού μέσα  από τα απέραντα τοπία της  μάνας -Ρωσίας. 

   Η Ρώσικη παραδοσιακή μουσική ήταν από της πρώτες που μετατράπηκε σε ακαδημαϊκό μουσικό  ύφος και ερμηνεύεται πλέον από συμφωνικές ορχήστρες και τραγουδιστές ,  ωστόσο δεν έχει χάσει  καθόλου την φρεσκάδα ,την απλότητα και τη φυσικότητα της δημιουργίας τής από τους απλούς ανθρώπους.   

ΡΥΘΜΟΣ

Ως ρυθμός (αρχαία ελλ. ῥυθμός - «κάθε τακτική επαναλαμβανόμενη κίνηση, συμμετρία») μπορεί γενικά να οριστεί "οποιαδήποτε κίνηση που χαρακτηρίζεται από την οργανωμένη διαδοχή ισχυρών και αδύναμων στοιχείων ».  

Αυτή η γενική έννοια του ρυθμού ως τακτικής επαναλαμβανόμενης κίνησης, μπορεί να παρατηρηθεί σε μια ευρεία ποικιλία φυσικών φαινομένων, τα οποία διακρίνονται από μία περιοδικότητα που μπορεί να έχει εύρος από μερικά μικροδευτερόλεπτα έως και εκατομμύρια χρόνια.

Στις τέχνες όπως η μουσική, η ποίηση, ο χορός, αλλά και οπτικά στον κινηματογράφο, ο ρυθμός εκφράζει την οργανωμένη διαδοχή των γεγονότων που χρησιμοποιούνται στην έκαστη τέχνη: των ήχων και σιωπών στη μουσική, τα βήματα και οι κινήσεις των χορευτών στον χορό, η οργάνωση λέξεων και προτάσεων στην ποίηση. Ο ρυθμός ως έννοια, μπορεί επίσης να παραπέμψει στον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένα διάφορα οπτικά γεγονότα, ως «χρονομετρημένη κίνηση μέσα στον χώρο».  Παράλληλα, η ύπαρξη κοινής ορολογίας και λεξιλογίου, κάνουν εφικτή τη γεφύρωση της έννοιας του ρυθμού με τη γεωμετρία.O ρυθμός χαρακτηρίζεται από τη ρυθμιζόμενη διαδοχή του απέναντι στα στοιχεία, τη δυναμική των ισχυρών και των αδύναμων ρυθμών,( έπαιξε το ρυθμό) και την αθόρυβο αλλά σιωπηρό ρυθμό ανάπαυσης, το μακρύ και το σύντομο σημείωμα. Όπως και να αντιλαμβανόμαστε το ρυθμό πρέπει να είμαστε σε θέση να το προβλέψουμε. Αυτό εξαρτάται από την επανάληψη ενός μοτίβου που είναι αρκετά μικρή για να το απομνημονεύσουμε.

Η εναλλαγή των ισχυρών και των αδύναμων παλμών είναι θεμελιώδους σημασίας για την αρχαία γλώσσα της ποίησης, του χορού και της μουσικής. Η κοινή ποιητική όρος «πόδι» αναφέρεται, όπως και στο χορό, με την ανύψωση και χτυπώντας το πόδι του στο χρόνο. Με παρόμοιο τρόπο οι μουσικοί μιλούν για ένα αισιόδοξο και ένα υποτονικό και για το "on" "off" ρυθμό. Αυτές οι αντιθέσεις φυσικά διευκολύνουν τη διπλή ιεραρχία του ρυθμού και εξαρτάται από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα της διάρκειας ,της προφοράς και του υπολοίπου που αποτελεί «παλμό της ομάδας" που αντιστοιχεί στο ποιητικό πόδι. 

ΚΡΟΥΣΤΑ   

HANG

Το Hang, λοιπόν, δεν είναι ούτε παραδοσιακό μουσικό όργανο, όπως λανθασμένα αρχικά νόμιζα ότι ο ιδιόμορφος μουσικός το είχε φέρει από τα βάθη της ανατολής, ούτε με αρχαίες καταβολές. Το Hang είναι ένα κρουστό μουσικό όργανο που κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 2000 στη Βέρνη της Ελβετίας. To Hang  έχει τη μορφή “ιπτάμενου δίσκου” με δύο ειδικά επεξεργασμένα ατσάλινα ημισφαίρια διαμέτρου περίπου 50 εκατοστών. Στο πάνω μέρος του (πλευρά Ding) έχει επτά ή οκτώ στρογγυλές λακουβίτσες, ανάλογα με τον τύπο του (μπάσο ή πρίμα) ενώ από στην κάτω πλευρά (Gu) έχει μια οπή στο κέντρο. Οι λακουβίτσες αντιστοιχούν σε νότες μιας οκτάβας και είναι κυκλικά τοποθετημένες στο όργανο.

Ο οργανοπαίχτης του Hang το τοποθετεί συνήθως οριζόντιο στην ποδιά του ενώ κάθεται, ενώ εναλλακτικά μπορεί να τοποθετηθεί σε σταντ ή να κρατηθεί κάθετο. Οι ήχοι και οι νότες παράγονται από την κρούση των δακτύλων και των χεριών είτε στις λακουβίτσες είτε και στο υπόλοιπο μεταλλικό σώμα του Hang και ανάλογα με την τεχνική και την ικανότητα του κάθε οργανοπαίχτη παράγονται ήχοι μεγάλης ποικιλίας σε χροιά και τονικότητα. Φυσικά, οι μουσικοί που παίζουν Hang είναι αυτοδίδακτοι, αφού το όργανο αυτό δεν διδάσκεται σε κανένα ωδείο ούτε είναι εύκολο να βρεις κάποιον όχι μόνο να παίζει, αλλά να κατέχει ένα τέτοιο όργανο.

Το Hang έχει κατοχυρωθεί ως ευρεσιτεχνία από τους κατασκευαστές του στη Βέρνη της Ελβετίας. Κατασκευάστηκε πρώτη φορά το 2000 από τους Felix Rohner και Sabina Schδrer που έχουν μια μικρή εταιρεία – εργαστήριο την PANArt Hangbau A.G., όπου και έχει κατασκευαστεί κάθε Hang που υπάρχει στον κόσμο. Αν και νέο όργανο, έλκει την έμπνευσή του από τις εθνομουσικολογικές μελέτες των κατασκευαστών σε κρουστά όργανα της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο φεστιβάλ μουσικής της Φρανκφούρτης το 2001. Οι κατασκευαστές τροποποίησαν το όργανο το 2006 (2ης γενιάς Hang) προσθέτοντας μπρούτζινα στοιχεία στο ατσάλινο σώμα ενώ την άνοιξη του 2008 ανακοίνωσαν την κατασκευή του Integral Hang με αρκετές αλλαγές και βελτιώσεις στις τονικότητες σε σχέση με τα προηγούμενα. Σε κάθε Hang αναγράφεται στο κάτω καπάκι “Gu” κοντά στον “ισημερινό” που ενώνονται τα δύο καπάκια το λογότυπο της PANArt, το Serial Number του κομματιού, η ημερομηνία ολοκλήρωσης της κατασκευής του και οι υπογραφές των κατασκευαστών.

Η μεγάλη πλάκα γίνεται όταν θέλει κάποιος να αποκτήσει ένα Hang. Μέχρι το 2006, το Hang δεν ήταν πολύ γνωστό και μπορούσε σχετικά εύκολα να αποκτηθεί κατόπιν παραγγελίας. Όταν όμως άρχισε να γίνεται γνωστό (κυρίως μέσα από το youtube) η ζήτηση άρχισε να ξεπερνά την παραγωγή ενός μικρού εργαστηρίου και οι κατασκευαστές σταμάτησαν τις πωλήσεις Hanghang (δεν είναι τυπογραφικό λάθος, είναι ο πληθυντικός του Hang…) μέσω εμπόρων και απαιτούσαν από τους ενδιαφερόμενους να στείλουν ταχυδρομικά μια επιστολή που να ζητούν την αγορά ενός Hang και να τους βάζουν σε λίστες αναμονής στις οποίες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όσοι στέλνουν γράμμα θα αποκτήσουν και το όργανο.

                             

           Mozart   στο  ....γραφείο.
Ουσιαστικά πρόκειται για ήχους που εκμαιεύονται από διάφορα αντικείμενα γραφείου υπό τη μορφή κρουστών οργάνων

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Μουσική και Εξουσία